The Crazy Rich Madame

From the clear morning sunlight, newly blooming flowers shine forth as the dew accumulates on the leaves and petals. Gradually sliding until it dripped with the hit of the sunlight the bewitching twinkle like little stars. The cool, gentle breeze that gently blows and moves the young plants and leaves, is warmed by moderate sunlight that makes it feel good.

The fragrance of the fragrant flowers and the ripe fruits from the tree is soothing every time it is inhaled.

The different colors of butterflies and dragonflies seemed to be toddlers playing and happily chasing all the flowers around.

Everyone can hold their breath that anyone who sees will inevitably be amazed.

But that beautiful scenario did not in the least help to alleviate the stressful atmosphere between the two people filled with anger and rebellion. While standing in the middle of the living room and trying to dig up the right word to break the deafening silence.

'As the sharpness of the new gill blade and' As the darkness of the dangerous night, will be felt from the man standing in front of the confused woman who struggles to reach the thought of it.

Vlad looked at Lucien, confused.

"Hindi kita maintindihan, Luvien. Liwanagin mo ang sinasabi mo." Kalmadong tanong ni Vladimyr kay Lucien habang nakikiramdam.

"Siya ba si Ethan?" Malamig ang tono na tanong ni Lucien.

Napahinto si Ethan sa paglalakad at magtatakang lumingon ito.

"That's right. Ako si Ethan... Ethan Smith."

"Bakit? Anong meron kay Ethan?" Nagtataka ding tanong ni Vladimyr kay Lucien.

"Siya ba ang tinutukoy ng babaeng nang away sa'yo sa mall? tell me." Tanong niya. "Siya din yung nag- rescue sayo last time hindi ba? The person you used to give a 'friendly hug' you said..." May pait na tanong ni Lucien kay Vladimyr. Bahagyang umawang ang bibig ni Vladimyr at di makapaniwalang nakatitig kay Lucien.

Vladimyr tried to find a better word to explain but she failed.

Pakiramdam niya kahit magpaliwanag pa siya, mukhang wala din naman magihing tulong iyon dahil nalulukuban ng galit ang puso ni 'Luvien'.

Humugot ng malalim na buntong hininga si Vladimyr dahil sa prustrasyong nararamdaman. At upang kalmahin ang sarili mula sa tensyon na namumuo sa pagitan nilang dalawa.

Kanina niya pa nararamdaman naasakit ang puson niya., Na nagpapahina ng tuhod niya tuwing sumusumpong ito.

Maingat na kinagat ni Vladimyr ang kaniyang ibabang labi saka nilingon sina Ethan.

"Sige na, iwan niyo muna kami..."

She said as her voice suddenly got weak from a sharp pain on her lower abdomen.

'Ngayon pa talaga yata ako magkakaroon' she cursed in her self.

"Deretsohin mo na nga ako, Luvien. Ano ba talaga ang pinupunto mo?"

"The Truth, Vladimyr! The Truth! Tell me the truth!"

"Ano ba ang gusto mong malaman?" She asked between her gnashing teeth as anger began to consume her calmness.

"F*ck! Stop acting innocent! Sabihin mo na hangga't kaya ko pang intindihin..."

Mahinang napamura si Vladimyr at iritadong nakamot ang sintido bago muling tumingin kay Lucien.

"Tarantado ka ba? Truth ka ng truth eh! bakit hindi mo na lang kasi deretsohin?" Naiinis niyang sabi sabay irap kay Lucien.

"That you!" Duro ni Lucien kay Vlad.

"And that man!" Turo naman ni Ethan. "Have an affair just like the woman in that mall accused you!" He snapped, losing his temper. "Tell me, Vladimyr! Is it true?"

"Ah naniniwala ka sa sinabi ni Gazali, tama?"

"The hell Vladimyr? Wag mo naman akong gawing tanga!"

Paklang natawa si Vladimyr sa sinabi ni Lucien.

"Ayos yang mga banat mo ah, joke ba yan?" Tawa niya. "Kakaiba rin ang drama mo sa buhay ah? Anong drama ba yang napanood mo at mukhang naapektuhan na yata ang utak mo?_" "Bullshit!" Bulyaw ni Lucien na kinatigil ni Vladimyr sa pagtawa.

"Five children, in four different men...paano nangyari yon?"

"Malamang nag jugjugan kami. Pinutukan nila ako kaya may nabuo-"

"Yeah. Yung 'mga' ama ng anak mo...iba-iba...and you seem proud of that."

"Bakit ko naman ikakahiya? Dugo at pawis ko ang puhunan dun para mabuo sila. Tapos ikakahiya ko?"

Lucien laugh bitterly. Hindi siya makapaniwala sa sinasabi nito. "Yeah. At mukhang kulang pa sila kaya naghahanap ka pa ng iba. Ng pang 'Lima'. And I guess I'm the fifth, am I right?"

Natigilan bigla si Vladimyr sa tinuran ni Lucien. Tila ba may gusto itong palabasin sa mga sinasabi nito. Na parang pinagsasabay-sabay niya silang lahat.

'ano bang sinasabi ng ungas na 'to?' bulong niya isip habang nakatitig kay Lucien. Masyado na siyang iniinsulto ni 'Luvien' dahil sa mga pinagsasasabi nito.

'Gago ba 'to?'

"Tell me Vlad, am I the fifth?"

"Tumigil ka na Luvien, hindi na ako natutuwa sa sinasabi mo..."

"Gusto ko lang malaman, pang lima ba ako sa pila? May relasyon ba kayo ng lalaking yan? Masyado ka bang nabibitin sa performance nila kaya naghahanap ka pa ng iba?" mabigat at sunod-sunod na tanong ni Lucien. "Isa..."

"Tell me...is there another one more than us-"

Hindi na naituloy ni Lucien ang sinasabi ng biglang may kamaong dumapo sa mukha niya na halos matumba siya sa lakas ng suntok na yon.

Galit na sinamaan ni Lucien ang sumunyok sa kaniya, na si Leon pala.

"Don't dare insult her in front of us, moron!" Leon warned him with a cold and terrifying glare.

"Oh! Another dickhead trying to protect you...isa din ba siya?"

"Dalawa..."

"Tumigil ka na Luvien-"

"You shut up "

"Isang maling salita pa ang lumabas sa bibig mo Lucien, sisiguraduhin kong, hinding hindi ka na makakatungtong sa hangganan ng bakuran ko..." Biglang natigilan si Lucien at matamang tinitigan si Vladimyr. Masama na na rin ang mukha nito at tila anumang oras ay sasabog na.

Katulad ng mukha na nakita niya noon sa hacienda. Galit na galit siya pero nananatili ang kalmadong hitsura.

That type of calmness is very dangerous one. Para siyang isang bulkan na nananahimik at bigla na lang mangwawasak oras na sumabog.

Sa pagkakatanda niya sa ugali ni Vladimyr, hindi imposibleng gawin niya ito. Tulad ng babaeng ipinatapon niya sa labas ng restaurant na pag aari nito. 'si Jasmine Montero.'

Dalawang beses niya pa lang nakitang ganito ka tindi ang galit ni Vladimyr.

Sa hacienda at ngayon.

Tila may ultimatum at awtomatikong napa atras si Lucien dahil sa babala ni Vladimyr.

Gusto niyang pagsisihan ang mga binitawang salita, pero umiiral ang pride niya bilang lalaki.

"Wag kang mag alala..." Pigil ang galit niyang sabi sabay tingin kay Vladimyr. "Hinding hindi na ako mag-aaksaya oras para tumuntong sa bakuran mo..." Bahagyang umangat ang isang kilay ni Vladimyr. Pero walang mababakas na kahit anong emosyon sa mga mata nito. Kahit konting pag aalala O takot. "Mabuti. Makakaalis ka na." Pautos na sabi ni Vladimyr at walang kurap na tinitigan si Lucien na noon ay napapailing na humakbang paataras.

"I can't believe you, Vladimyr...ikaw na may ginawang masama ikaw pa ang matapang."

"Matagal na akong matapang, Luvien...dahil wala akong 'ginagawang masama' sa kahit kanino..." Buo ang loob na sagot ni Vlad habang deretsang nakatingin sa mga mata ni Lucien. Showing how confident she is against his accusations. Naiiling na nag iwas si Lucien saka humugot ng malalim na paghinga saka muling tumingin kay Vladimyr. May isang panig ng isip niyang nagsasabi na mali ang ginagawa niya. Pero nadadaig ng galit ang bahaging iyon.

Tingin na sinusubukang arukin ang tinatagong emosyon nito. Kung kahit konti ay may makikita siyang pagsisisi sa mga mata nito. Pero bagsak lang ang balikat niya dahil wala siyang mabakas kahit na konting pag-aalinlangan kay Vladimyr 'I can't believe it, this,' he thought.

"You...I...I can't believe you... I can't believe I've fallen in love with a wicked slut like you, Vladimyr." He was full of regrets and pain. He glanced at Vladimyr one last time before turning his back and leaving with a heavy and broken heart. As Lucien walked along the wide driveway of Vladimyr's mansion, he felt his eyes get hot as his heart was crushed by those words from him too.

Mariing nakakuyom amg kamao ni Lucien nang biglang siyang salubungin ng anak ni Vladimyr na si Drak. Umiiyak din ito at para bang nagmamakaawa sa kaniya pero di maisatinig.

"I'm sorry Drak...I'm sorry..." He said sadly. He reached the boy's head and messed it gently as he forced a smile on his lips.

"Take care of your Mom okay?" He said.

"Please... don't leave?" Drak pleaded with his eyes filled with tears, longing and fear.

Tila dinidikdik ang puso ni Lucien matapos marinig magmakaawa at makita ang mga emosyong iyon sa mga mata ng batang si Drak.

Pakiramdam ni Lucien dumoble ang sakit na nararamdaman niya habang nakikita ang lungkot sa mga mata pamangkin.

Hindi niya alam ang dapat sabihin para huminto ito sa pag-iyak kaya inakap na lang niya ito ng mahigpit.

Nasasaktan din siya na makitang nasasaktan ang batang ito. Ano pa kaya si Drakaina?

We still can talk, buddy...you can still call me anytime you like..." he said after a deep breath. He looked at the boy's eyes, filled with sympathy and assurance and said, "I'm still here."

Muli niyang ginulo ang buhok ni Drak at binigyan ng matamis na ngiti at tapik sa balikat, saka lumakad paalis. Kahit napaka bigat ng puso niya sa ginagawa. Para bang may Bloke ng bat na nakakabit sa mga paa niya. "Daddy please...d-don't leave..."